The Writer's Apprentice (Chapter Two)

The Writer’s Apprentice

Story Written By R. Mercado - A. A. Aguilar

Chapter 2: The Start-up Challenge

Once Upon A Time... In a far far away... May isang taong nangangarap na mahanap ang Knight in shining armor niya. Perpekto na sana ang lahat dahil una, walang wicked witch na nagbibigay ng nakakalasong mansanas, wala rin sa kwento ang mga mahaderang madrasta o ingiterrang kapatid at higit sa lahat hindi naman siya nakatira sa dagat at kailangan niya pang ipagpalit ang kanyang boses para magkaroon ng mga paa. Tao siya Ok. Tao. Ang problema nga lang, hindi siya nakasuot ng ball gown considered na siguro na pwedeng mayroon siyang buntot. Hihihi. Pero hindi kasi siya prinsesa kundi prince charming rin hinahanap yung kapwa niya nakasuot ng pantalon.

“Teka ano ba itong iniisip ko?”

Napapailing-iling na lang ako ng mag-isa habang ngumingiti. Im still in euphoria. Sino ba naman kasi ang hindi? Kagabi lang ng magpalitan kami ng PM’s ni Mr. Aidan Aguirre. Kahit sobrang nakakastress ang work, Im kinda inspired dahil sa mga nasabi niya sa akin through facebook. So here I am again, at iche-check ko kung mayroon na siyang bagong mensahe.

Laking gulat ko ng nabasa, “Seryoso kaba rito Aidan?” sa totoo lang hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman sa pinaka latest na message niya sakin…

Aidan Aguirre:

Almost done with the story, just finishing the last parts, send ko na lang sa iyo maya-maya for approval and proof reading... :) basta don't forget to be resourceful sa Chapter 2

Huwaaat? Oo, ganun talaga ako mabigla. But seriously, hindi ko alam kung kailangan ko ng magdasal ngayong alam ko ng malapit na siyang matapos sa Chapter 1. Malapit na nga ba o tapos na? Hayys ano ba yan. Pero syempre Aidan is Aidan. Kaya ko nga siya idol eh. Nasabi na rin naman niya na nagkaroon agad siya ng ideya kagabi ng magka-chat kami. Hindi na dapat ako mabigla. Mas tama sigurong sabihin na kailangan kong kabahan ngayong papalapit na ang aking turn para ituloy ang aming kuwento.

Nagpalit na ako ng ng damit para mas maging kumportable ang pakiramdam ko. Nagtimpla na rin ako ng kape para mainitan ang aking sikmura.Self-confessed caffeine addict ako. Kaya siguro bagay na rin sa akin ang trabaho kong call center agent. Kape na rin siguro ang dahilan kaya madalas ay kailangan kong magbilang ng sangkatutak na tupa para maatasan si Sandman na budburan ng antok ang aking mga mata.

Ngunit ibang sitwasyon ito. Hindi lang ako iinom ng kape para sa pang-agahan. Iinom ako ng kape dahil gusto kong manatiling gising at mabasa ang Chapter 1 ng kwentong “The Writer’s Apprentice”. Magkahalong kaba at pananabik ang nararamdaman ko sa oras na iyon. Kaya naman binuksan ko kaagad ang aking email account at tiningnan kung may mga bagong mensahe na akong natanggap.

Hindi nga ako nagkamali. May mga mensahe nga sa aking email. Ngunit galing ang mga ito sa mga masugid kong tagapagsubaybay sa kwento kong “The Love Comeback”. Isa na rin ito sa aking routine tuwing umaga na basahin ang mga komento sa aking akda. Iyon kasi ang pinaka lifeline ng aking pagsusulat. Kung hindi sa kanilang mga komentaryo ay hindi ako magkakaroon ng pagpupursige na magsulat. Sinuri ko naman kung mayroong email si Aidan ngunit wala naman akong nabasang bagong email address na malamang ay galing sa kanya.

Biglang nahagip ng aking mga mata ang mensahe ng blogger sa akin.

[Kian Matteo] New comment on The Love Comeback (A Prologue)

Iyon ang notification ng blogger kung may bagong komento kang natanggap sa iyong blog. Supposedly, eh hindi pa dapat ako makakatanggap ng komento sa blog kong iyon dahil under construction pa siya. Katunayan. ay yung prologue pa lang talaga ang nakapost doon. Pangalawa, ay hindi ko pa naman ito naipo-promote sa facebook o sa kahit anong social networking sites. Wala rin akong pinagbigyan ng link ng blog ko dahil gusto ko lang muna mag-concentrate sa blog ni Sir Mike at gampanan ang aking papel na resident writer. Dahil na rin syempre sa kursiyudad ay tiningnan ko ang komento.

Galing kay Idol!

Nakaplaster ang ngiting binasa ko ang komento.

Aidan Aguirre has left a new comment on your post The Love Comeback (A Prologue):

Ang lalim... Kailangan ko ng second round ng reading, Kudos to the writer na super challenge ang utak ko... On my way to Chapter 2... :)

And for the second time around ay kinilig na naman ako sa ginawa niya. Seryoso pala talaga itong si idol ng sabihin niya na babasahin niya ang aking kuwento. Ngunit nahihiya talaga ako dahil baka hindi ito pumasa sa standards niya.

Binuksan ko ulit ang facebook tab at napagdesisyunan kong sagutin ang kanyang huling mensahe sa akin.

Kian Matteo:

Nakakatakot ka na Aidan.. hahaha :D One sitting mo lang natapos yung Chapter 1 *sweating

:-|

Kung ano ang nararamdaman ko ng oras na yun ay yun talaga ang ini-reply ko sa kanya. Kung pwede nga lang sana included talaga yung pawis ko sa mensahe eh. Hihihi. Habang naghihintay sa sunod niyang mensahe o sa email niya ay ginalugad ko muna ang aking facebook account.

Pare-parehas pa rin ang laman ng aking timeline. Mga album folder na naglalaman ng iisang tao na may iba-ibang pose, mga ads na ni-like ng mga friends ko sa facebook, mga posts tungkol sa walang hanggan finale atbp. Nang mapagod ay nagtungo muli ako message box ng fb.

Hinalungkat kong muli ang mga palitan namin ng mensahe ni Aidan. At nandun na naman ako sa puntong ngumingiting magisa. Konti na lang talaga mental na bagsak ko. Pero hindi lang talaga ako makapaniwala sa bilis ng pangyayari.

Nasa ganoon akong pagmo-moment ng biglang magpop ng bagong mensahe si Aidan. “Si Idol!!” sigaw ng isip ko. Mabilis pa sa alas kuwatro na tiningnan ko ang kanyang reply sa nauna kong mensahe.

Hindi kaya naistorbo ko siya? Maaga kasi akong nakauwi. Yun ang shift ko sa linggong yun. Hindi naman siguro. At mula roon ay binasa ko na ang kanyang bagong mensahe.

Aidan Aguirre:

 Hi Kian! Chapter 1 sent!

Parang nanigas ang kalamnan ko sa pagkakabasa ng mensaheng iyon. It should have been expected. Pero ewan ko ba at talagang kinakabahan ako. Kung susumahin ay talagang natapos niya lang ang Chapter 1 in one seating! Kung ikukumpara ko ang oras na kinakailangan ko para matapos ang isang kabanata ay walang-wala talaga ako. It takes me a Jurassic Era para maisatitik ang ideya ko para sa isang chapter. Kaya nga noong magusap kami ni idol patungkol sa panuntunan namin sa pagsusulat ng kuwento eh deadline agad ang pinuntirya ko. Im not really good in deadlines at baka ma-disappoint ko lamang siya kapag ganoon ang set-up namin.

Napabuntong hininga na lamang ako, knowing that its now my turn to continue the story. Bago ko basahin ang email niya ay nagiwan na rin ako ng mensahe sa kanya.

Kian Matteo:

Hi rin Aidan! Im on it na po. Will message you back kung may tanong ako.

Nagreply din naman agad si idol.

Aidan Aguirre:

Ok Ken.. I’ll just wait for your go signal if I can post it na :)

So ayun, nang mabasa ang reply niya ay pumunta ulit ako sa aking email account para basahin ang Chapter 1. Ilang saglit pa ay natagpuan ko na lamang ang sarili ko na nakangiti na naman at bahagyang natatawa sa Chapter 1. Paano naman kasi ay kuhang kuha niya ang reaksyon ko noong nabasa ko ang mga mensahe niya sa facebook. Ginamit niya rin ang mga PM’s namin sa isa’t isa para mabuild-up ang Chapter 1 ng “The Writer’s Apprentice”

Clearly, Keith (My counterpart in the story) was my doppelganger. It was like reading my own autobiography. I must commend Aidan for immortalizing my personality to Keith. Nang matapos ko ang aking binabasa ay napalitan na naman ng kaba ang sayang naramdaman ko kanina. Maraming tanong at agam-agam na naman ang nagsimulang lumabas sa aking isipan.

Paano kung hindi ko magawang pantayan ang nagawa niya? Paano kung hindi ko man lang madaplisan kahit kaunting istilo na mayroon siya dahil iba rin ang aking pamamaraan? Paano kung masyado lang akong na-excite sa isiping makakatrabaho ko sa isang katha ang isang Aidan Aguirre? Paano kung puro na lang paano ang maisulat ko?

Ang hirap naman! Sana pala inisip ko muna ang maaring maging kumplikasyon pag nagkataon. Baka naman on the process talagang magaway kami at masira pagkakakilala namin sa isa’t isa. Napatitig na lang ako sa kawalan habang nalulunod ang aking diwa sa mga katanungang hindi ko mahanapan ng kasagutan.

Sinubukan kong magbukas ng MS Word program ngunit bahagya akong nakaramdam ng kahungkagan ng makita ko ang malawak ng espasyo na naghihintay mapunuan ng karugtong ng kwento sa aking utak. Mistulang ang blangkong dokumento ay ang kasalukuyang estado ng aking pagiisip. Blangko.

Sinimulan kong mag type ng mga salita ngunit nagiging suki ata ng aking daliri ang ‘backspace key’ at lagi lamang nitong binubura ang mga nailalagay ko. Sa sandali namang makakabuo ako ng isang pangungusap ay ang backspace rin ang pumapatay rito. At ganung kwento rin ang nangyayari kapag nakakabuo ako ng isang talata.

Sa wakas, sa isang oras na paglalaro ng aking kamay sa keyboard ay nakabuo na rin ako ng dalawang salita:

Chapter 2

Iyon lang. Ang Chapter 2 na hindi ko maituloy-tuloy o kahit masimulan man lang. Siguro nga ang kabang naramdaman ko ay napalitan na ng takot. Takot na baka kapag naipasa ko na sa kanya ay rejection lang ang makuha ko. Ok lang naman sana ang ma-reject pero mas masakit lang kung manggagaling sa kanya. Sa dalawampu’t limang kabanata na aking nagawa sa aking sariling kuwento ay nakaranas na rin ako kahit papano ng mga pangungutya o minsan ay pambabastos sa aking naisulat. Dapat ay sanay na ako ngunit waring lahat ng maaring sabihin ni idol sa akin ay laging mayroong epekto sa aking pagkatao.

Pinili kong iwan ang MS Word document at ‘nag-save as’ na lang sa pangalang “The Writer’s Apprentice Chapter 2”. Kung tutuusin ay kahit hindi ko ginawa iyon ay alam ko rin naman ang laman ng file na iyon. Lupaypay pa ring naghanap ako ng inspirasyon sa internet.

Una akong pumunta sa youtube. Minsan kasi ay dito rin ako nakakakuha ng iba-ibang inspirasyon para magsulat. Minsan rin ay nakakatsamba akong makapanood ng mga videos na gawa-gawa lamang ng iba-ibang tao. Yun yung mga kantang ginagawang background sa isang video. Sa simpleng ganoon lang ay nagagawa nitong palawakin ang aking imahinasyon.

Nasa ikatlong video na ako pero wala pa ring nangyayari. Wala yung inspirasyon na kailangan ko para magawa ang ikalawang kabanata.  Animo’y para akong nagsawa bigla kakapanood ng videos o kakapakinig sa mga musika. Nakakapanibago lang dahil bihira ang mga pagkakataong susuko ako sa paghahanap ng quality videos para makatulong sa aking pagsusulat.

Bumalik ako sa facebook para muling magbasa ng mga nakalagay sa news feed. Same old story. Mga status na nakabalandra at walang ginawa kundi umasang maipaabot sa mga taong pinaparinggan. Pumunta uli ako sa message box at ipinaalam ko na kay Aidan na nabasa ko na ang Chapter 1.

Kian Matteo:

Hi Aidan! Ok na ako dun.. Thanks for enlightening me.

Aidan Aguirre:

I’ll publish it now :)

Kian Matteo:

howkei and I will also try to depict Chapter 2 on my mind o.O

Akala mo ang lakas lang ng loob ko eh para sabihin iyon. Kahit alam kong wala pa kong nasisimulan. Hanggang sa nagpadala ulit siya ng isa pang mensahe.

Aidan Aguirre:

Kaya mo yan Because I believe in you.. :)

Parang gusto ng tumalon ng puso ko ng mabasa iyon. Hindi ko alam pero ang mga sinabi niya, even though its via chat really meant and affected me a lot. Syempre in a good way.

Aksidente ko namang napindot ang pangalan niya sa chatbox. Na-direct naman kaagad ako sa timeline ni Aidan. Gamit uli ang mouse ay nangahas uli akong galugarin ang kanyang account most specifically ang kanyang profile picture album.

He had these photos na iba-iba ang hairstyle. Nakita ko ring ang iba sa kanyang primary photos ay ang design cover ng mga completed novels niya. He must be very proud sa kanyang mga gawa. Well, he should be. After all, siya ang naging dahilan para maibalik muli ang apetite ko sa pagsusulat.

Wala pa naman talaga akong napatunayan. I had this background in journalism pero hanggang background lang yun. Wala pa naman talagang nailathala na gawa ko kahit sa school paper man lang. Naging correspondent lang ako sa unibersidad namin noon ngunit hindi ko rin kinaya sa pressure ng deadline. I already gave up this writing thing. Hanggang sa isang araw na ginawa ng Diyos, natisod ako dito sa blog ni idol. It carried the name boykisses.

Sa kauna-unahang pagkakataon ay parang nakaramdam uli ako ng gutom na naramdaman ko na rin noon. Gutom upang isabuhay ang mga kwentong itinatago ko lamang sa sarili ngunit hindi ko nabibigyan ng pagkakataon na mailapat sa papel.

Bigla akong napaisip ng malalim...

Parang nakita ko na yata kung ano dapat ang gawin kong inspirayon sa pagbuo ng Chapter 2! Binuksan ko ang photo editor ng aking laptop. Kinuha ko naman ang kanyang pinakabagong profile picture at  inihanda ito sa pagedit. Wala rin naman akong talento sa pag-edit pero basta, may balak ako sa picture niya. Hehe.

Bago ko lagyan ng kung anu-ano ang larawang iyon ay tiningnan ko muna ang mga mata nito. I really cant believe that this thing is happening. Noon kuntento na ako sa tanawing nakikibasa lang sa comment thread sa blog niya. Sa mga replies niya sa mga nagkokomento sa kanyang kuwento.

But now, Im writing something with him. Nakakataba talaga ng puso. Namalayan kong nakatulala na pala ako sa picture niya. At ng mag-focus uli ako sa mga mata niya ay para namang nagungusap ito na tapusin ko na ang Chapter 2.

Nilagyan ko lang naman ng text ang ibabang bahagi ng larawan. And it read:  I D O L <3 b="b">

Pagkatapos ay sunod kong binuksan ang bluetooth ng laptop at ipinasa sa aking cellphone. Next thing I knew ay ang mismong larawan na iyon ang ginawa kong wallpaper ng phone ko. At talagang may heart ah? Hihihi

“Hindi naman niya makikita eh!” sigaw at kontra ng isip ko.

Nang tuluyang itabi ko ang cellphone sa aking laptop ay nagawa ko na muling buksan ang MS Word document. Sa puntong ito ay parang may sariling buhay na ang aking mga kamay na nagsimulang tipain ang mga letra sa keyboard.

Dapat pala ay hindi ako sa youtube nagpunta. Kung inspirasyon lang din pala ang hinahanap ko ay dapat bumalik ako sa taong unang nagbigay sa akin noon. Walang iba kundi si Idol Aidan ko.

Namalayan ko na lang na ang unang pahina ay nadagdagan ng isa pa at isa pa at isa pa! Hanggang sa napansin kong medyo nakalalayo na pala ako. At naging tuloy-tuloy ang pagtype ko ng mga salitang naging pangungusap na naging talata na unti-unting bumubuo sa takbo ng ikalawang kabanata.

Sakto namang natapos ako at siyam na pahina ang naubos ko para matapos ang kasunod ng kuwento. And it felt great. Kapag ganitong may natatapos akong bahagi ng isang kuwento ay para akong may inilalabas na hindi ko maintindihan. Nararamdaman ko rin yung sense of fulfilment na parang may ginagawa akong tama.

Nahagip muli ng aking mga mata ang larawang ipinasa ko sa aking cellphone. Naalala ko naman ang naisip ko kani-kanina tungkol sa Prince Charming at ang Knight in shining armor. Ang daydream na iyon ay laging nagre-replay sa utak ko. Siguro gamot ko na lang din sa stress. Minsan gusto kong sisihin ang mga karakter sa kwento ni Aidan sa pagdi-daydream na iyon. Sa mga tauhan sa kwento niya ay nabibigyang buhay nito ang mga pantasya ko at sa imaginary na tao na hinihiling kong makasama. The usual Prince Charming type.

I then wondered kung ganun rin ba siya. Sabi nga nila, writers tend to put their personal qualities unto their created characters. Kapag tinanggal ko kaya ang label na “writer” kay Aidan sino na kaya ito? Siya pa rin kaya ang Idol ko? O siya na ba yung mga tauhan sa bawat kuwento nito.

Well, I can never tell. Ngunit malakas ang pakiramdam ko na ibang-iba si Aidan kay Lance ng Intertwined Lovers o kay Dane ng The Homophobic.

Binuksan ko na uli ang aking email at nailagay ko na ang Chapter 2 bilang isang attachment. Pagkatapos ay agad ko naman itong naisend sa kanyang email address. Nag-message naman uli ako sa kanya sa facebook para ipaalam dito na tapos na rin niya ang Chapter 2.

Kian Matteo:

Aidan! Hehehe.. Tapos ko na yung Chapter 2 bale sent na po sa email address mo :D

Aidan Aguirre:

Thanks Kian! I’ll check it later...

Saglit akong natulala uli sa harapan ng laptop. Nang walang anu-ano ay nagtype ako ng isang mensahe. Huli na nga lang para bawiin ko ang sumunod kong mensahe sa kanya. Huli na rin ng malaman ko na baka iba ang isipin niya sa sinabi ko. “Ang tanga-tanga mo talaga kahit kailan Kian!”

Kian Aguirre:

Aidan? Pwede ba tayo magkita? Kung pwede naman, saang lugar ka mas convenient?

Siguro ang mga tanong na iyon ay mga tanong na nagmamaka-awang kumawala sa aking isipan. Pero paano kung iba ang isipin niya tungkol dito? Baka sabihin niya nagyayaya ako ng date or something? Dapat siguro pinaliwanag niya na kung magkikita man sila ay tinitiyak niyang tungkol sa kuwento ito at walang kinalaman ang kanyang personal na interes.

“Wala nga ba?” tanong ko ulit sa aking sarili.

Nakita kong nagreply ito. Parang gumana lahat ng reflex ko sa katawan at agad kong nai-minimize ang chatbox ni Aidan. Natatatakot kasi ako sa sagot niya.

Bumilang ako at inipon ang lakas ng loob na nasa aking katawan.

“1...2...3..” at binuksan ko ang chatbox ni Aidan.

NEXT CHAPTER: 

Chapter 3

The Writer's Apprentice (Chapter One)

"The Writer’s Apprentice"

Story Written By A. A. Aguilar – R. Mercado

Chapter 1: The Rules of Engagement

Lakas ng loob, yan mismo ang isang bagay na nagtulak sakin upang buong tapang na maisulat ang kaunaunahan kong gay love story ang “The Love Comeback”, ngunit yung mismong lakas ng loob na iyon ay hindi ko makakamtan kung hindi dahil sa isang tao, isang tao na kahit kailan ay hindi ko man lang nakilala ngunit sa bawat istorya na kanyang isinulat, nililok, minahal, masasabi kong ngayon ay napalapit nako sa kanya. Pinaluha nya ako sa “Intertwined Lovers”, pinakilig sa mga banat ng “The Homophobic” at syempre makakalimutan ko ba ang “Wanted: Pet Lover” kung saan kapangalan ko pa ang main character na si Kian.

Ngayon na nasa ika-25th Chapter na ako sa aking isinusulat may mukha na akong maihaharap sa kanya, sabihin na lang natin na mataas lang talaga ang pag-hanga ko kay Aidan Aguirre dahil buong tapang nyang pinararataring ang gusto nya sa pamamagitan ng pag-sulat, even it is taboo or something na tataas talaga ang kilay na magbabasa nito.

At dumating na ang araw na sya ay aking nakadaumpalad, I was browsing my Facebook, ng makita ko thru one of my friends na common friends nya ang bagong post nya na story.

I decided to like his post.

Nagulat ako ng sumagot kagad ito thru a post, “Salamat Kian… :)”

Aaminin ko kinilig ako, para bang kinurot ang aking puso ng ang hinahangaang ko writer sumagot sa akin for the very first time.

Looking at his pictures ay mas lalo pa akong naging interesado sa kanya, medyo malaman sya than the usual staple of the hunky or payatot na guys, a cross breed ni John Lloyd at ni Geoff Eigenmann. Payatot kasi ako eh, kaya I am into stocky guys, ewan ko ba, sa tinagal tagal ngayon lang ako nagkalakas ng loob para sendan sya ng isang friend request.

And for the second time around ay ginulat na naman nya ako ng walang pag aalinlangan ay inaccept nya ang aking FB friend request, and from that very moment doon na nagsimula ang interaksyon namin Mr. Aidan Aguirre.

At around that time, I decided to have a post on my FB wall regarding the new chapter ng “The Love Comeback”, kausap ko yung isang common friend ko na si Aran, about sa bagong post ko.

Aran T. dela Torre:  asan na :)

Kian Matteo:  soon ate.. naubos kasi ng wrong turn 5 yung romantic side ko GrrRrrr.. kainis..

Aran T. dela Torre:  ayyy!nun ko pa kasi hinihintay!!hahaha!!hamishu Kian!!!

Kian Matteo:  miss you more teh!!! Now drafting chapter 25 :)

Aran T. dela Torre:  yey!sana mapost na..hahaha!demanding lang..ingat ka Kian..mwaahh!

At sa gitna ng aming conversation ay bigla na lang may pumukaw ng aking atensyon, it was Aidan, he liked my post, at hindi lang un may bonus pa.

Aidan Aguirre: wow so you are the writer of that story... nice! :)

Kian Matteo: waaa... dont tell me you read it.. :)  but thanks :)

Aran T. dela Torre: mukang nabasa na nya Kian :)

Na-excite talaga ako of the idea na nabasa na nya ang story ko, mamaya maya pa he replied,

Aidan Aguirre: actually hindi pa, i rarely read other stories kasi baka ma influence ako, alam mo un ganun...  :) pero alam ko how popular your stories are kasi nababasa ko yung comment section sa ibang blogsites... and I wanted to congratulate you for that... Keep inspiring people! By the way do you own your own blog? Para ma follow kita... :)

Hmmm di pa pala nya nababasa, hihihi… But it is just fine, ang mahalaga ay kinakausap nako ng idol ko. And so I replied sa last message nya,

Kian Matteo: hahahah... yeah i have one pro under construction pa lang hehe but here www.roguematteo.blogspot.com

Aidan Aguirre: thanks for sharing, hope to see you around kian!

Kian Matteo: yeah.. you too idol :)

Aidan Aguirre: huh? idol? hmmm... do you read my stories, if you don't mind me asking? and if you do, ano dun un nabasa mo? 

Yun na ang aking pagkakataon upang sya ay aking pasalamatan, for inspiring me to write.

Kian Matteo: haha suki ako ng boykisses idol  I finished intertwined lovers... tapos yung the homophobic  tas yung wanted pet lover din.. ang inaabangan kong lumabas eh yung the gummy bears love story ba yun? Basta yun.. adik lang ako sa blog mo eh.. fave much yung Intertwined Lovers!

Aidan Aguirre: wow, i never heard a fellow writer who is into my stories... and for that I really admire you, and I just remembered, Kian din ang name ng bida ko sa Wanted: Pet Lover...  Again maraming salamat, hope you could be my follower, sa Mike’s SOB ka ba resident writer? kasi matagal ko ng iniisip if I'll open my blog for resident writers eh  dont worry updated na ang Gummy Bear Love Story hope you enjoy the rest of the stories!

Kian Matteo: Yup full time Mike’s SOB resident writer hehe thanks to sir mike kasi pinayagan niya ko on my first attempt na magpost ng first story ko... yeah babasahin ko yung latest update.. you are such an inspiration sana wag kang tumigil magsulat.. hehe

At masyado na akong close sa kanya at nakuha ko pang magbiro… Hihi.

Aidan Aguirre: haha... actually minsan im having doubts kung i22loy ko ba ang pag sulat... pero if alam ko na may mga taong tulad mo na susuporta at magiging inspired... kahit isa lang ay magiging masaya nako... if you can just see my list of ideas, sa story storage ko, ung iba di ko masimulan, siguro nga kailangan ko tapusin ung nauna na... actually bilib ako sayo, di ko kakayanin ang 25 chapters and still continuous na stories... again pinabilib mo ako... yeah ill update you pag may bago... and if magiging okay, kahit small time blog ung akin, you can post your stories there as well, kahit i connect mo na lang sa blog mo, parang promotion narin, tayo tayo lang din naman ang mag tutulungan...

Masyado naman itong humble si idol.

Kian Matteo: dont call your blog small time cause its not...  i will be looking forward talaga if ever i could also be a resident writer on your blog.. thanks really.. ill follow you later

Aidan Aguirre: sure sure... hindi ko lang alam how activate and open the blog to other writers... hahaha... anyways salamat ulit kain lang ako dinner  hehe

Kian Matteo: yup enjoi your meal idol

Ilang minuto ay sumagot pa si Aidan, akala ko ba kakain ka na?... Hihi

Aidan Aguirre: haha, Aidan na lang, wag na idol, ive browsed on your story, may Aidan pala sa mga characters mo...

Ohh shoot oo nga ano, hindi ko nga napansin, hahaha!

Kian Matteo: haha yeah he is the main character on the story... ngayon ko lang din narealize..

Aidan Aguirre: so quits pala tayo, may kian ako sa Wanted Pet Lover and may aidan ka sa The Love Comeback, hahaha... so ano ang tawag dito, recipe to a new story? "Wanted: The Love Comeback?" hehehe

Aidan Aguirre: PEACE : )

Kian Matteo: Hahaha.. parang collaboration ganun? Nyahahaha but I like the idea

Aidan Aguirre: ahaha... pwede why not? maiba lang? pero we should think of another title... kasi parang redundant na... maiba lang, pwedeng mash up ng story mo and story ko na may back up ng story natin sa FB,

Kian Matteo: hahaha gusto ko yan idol... este aidan pala.. we could work that out.. teka are you done with your meal na? Hehehe

That was the last message na natanggap ko sa kanya, lumipas ang five minutes, ten, fifteen, twenty minutes… Bakit kaya nawala sya? Anyways, baka nagutom at kumain pa sya.

I’ve decided na mag ayos ayos na muna since mamaya-maya ay papasok na ako sa aking trabaho.

Ngunit bago ko pa i-off ang aking laptop ay isang PM or Private message ang aking natanggap.

Aidan Aguirre:

Hello Kian! I am back!  sensya na nawala ako biglang napakain...

I was thinking of the collaboration thingee, haha biglang bumulwak ang ideas at concept sa isip ko...

Imagine in the 20 minutes na nawala ako, naisip ko na ung takbo ng story from start until ending, fill in the gaps na lang tayo... 

so shall we start this collaboration?

Kian Matteo:

haha as in ngayon na? raw ideas lang muna tayo

haha galing mo talaga as in may naisip ka na kaagad

Aidan Aguirre:

hahaha... hindi naman literal na ngayon na, exchange of ideas lang muna... yeah more of raw ideas... Working Title, theme, names siguro, since we cannot use our names, Kian would be Keith and Aidan would be Aiyan...

Kian Matteo:

ok got it.. hahaha... so ano yung naisip mong theme ng story?

Aidan Aguirre:

hahaha sabog kasi ung utak ko kung pwede nga lang isulat ko as in now na para di ako bumitaw sa concept mas tumatagal kasi ung story mas nawawala ung drive at passion ko... kaya sana masakyan mo ung kabaliwan ko... hehe...

The story would revolve sayo actually, point of view mo ung mangyayari...

pag nagsulat tayo, I suggest we would be making rules...

Kian Matteo:

yeah.. alam ko rin yung feeling na ganyan... yung feeling na as in kung pwede lang gusto mong tapusin yung story now na

Aidan Aguirre:

yeah sinabi mo pa...

Kian Matteo:

The story would revolve sayo actually, point of view mo ung mangyayari...

pag nagsulat tayo we would be making rules...---- ok sige im listening

Kian Matteo:

i mean reading haha

Aidan Aguirre:

hehehe...

so Working Titles would be: "The Writer Apprentice" or The Apprentice Writer" or baka may suggestion ka? the floor is open...

backdrop of our story would be your story "The Love Comeback" which I am to read in the following days para ma inject ko ung flavor nung story mo, and Wanted: Pet Lover, un kasi ang common denomitor natin...

Kian Matteo:

sounds good... ok na sakin yung The Writer's Apprentice

Aidan Aguirre:

so about rules...

Kian Matteo:

ok sige

Aidan Aguirre:

#1 we should decide, up until what chapter ang story natin, since nakaconnect ito sa rule #2

Kian Matteo:

ok got it... so ilang chapters ba nasa isp mo

i suggest wag nating masyadong habaan

baka masyado tayong maover whelm sa story

i mean maover whelm sa excitement natin ngayon

Aidan Aguirre:

#2 we would be dividing the chapters, pwedeng odd/even number etc., since we would be dividing the chapters pwede na nating lagyan ng central theme ang bawat chapter story or parang summary guide para alam na ng writer in our case sating dlawa para alam natin ang gusto natin gawin sa story, (and i suggest may minimum page rin tayo per chapter... pra may limit

Kian Matteo:

haha

Aidan Aguirre:

hahahaha! i agree...

#3 we would be basing our story to our true to life story... pero hindi natin inaannounce na it was a true to life story, i tell you mas effective yun ganun, yung iniiwan mo sila ng hint of realism para the fans would still ask for more...

Kian Matteo:

ok ako rin ako diyan but i would like you muna to make the first chapter.. mas ok sakin na makita muna yung gawa mo sa 1st chpater

agree din sa rule number 3

Aidan Aguirre:

hmmm about the chapters, ill give you an idea nung takbo ng story para may idea to decide hanggang what chapter tayo...

sure chapter 1 is assigned sakin

Kian Matteo:

hoo kei sige sige... excited much!

hehe

Aidan Aguirre:

#4 we should be open for communication... kung gusto mo akong awayin go, para ma open mo ang utak ko, minsan kasi matigas ang ulo ko eh...

Kian Matteo:

matigas din po ulo ko so ok lang naman kung aawayin mo rin ako wahahaha *evil laugh

Aidan Aguirre:

#5 minimum of 5 maximum 8 to 10 pages... standard font sa MS word, para alam lang natin ung haba ng story... if kailangan i edit i open lang po...

hihihi

Kian Matteo:

ok shoot... sige sige ok lang sakin yung 5-10 pages

Aidan Aguirre:

do you have any suggestions sa rules since collaboration naman ito

Kian Matteo:

ano yung mode of communication natin.. just to be honest hindi ako always online sa fb.. tuwing gabi open ang skype and gmail ko since yun yung ginagamit ko sa work

Aidan Aguirre:

i see. here's my number you can text me if you are online 092*********

ill open my own skype although wala akong cam...

hahaha pwde naman thru email

Kian Matteo:

ok nasave ko na number.. ill text you na lang.. email ko is roguematteo@gmail.com

Aidan Aguirre:

salamat kian! are you about to go na ba?

Kian Matteo:

ahm hindi pa naman i have until 7:00 to chat with you hehehe.. ayaw ko talagang paawat eh

Aidan Aguirre:

we are not done yet with the rules, so far we have five, baka may gusto ka rin idagdag for your own benefit?

hahaha alright sige, until 7...

what about deadlines? do we need that?

Kian Matteo:

rule #6: no time pressure...

no deadlines please

hahaha

as long as mamintain naman natin yung communication siguro ok naman yun

Aidan Aguirre:

good to hear that

kasi me either, i am not good with deadlines... hahaha!

Kian Matteo:

yeah... baka kasi ang ending pag may deadline dun ko siya gawin pag malapit ng matapos

hahaha

Aidan Aguirre:

rule #7 since we would basing this into our life stories, which is okay sayo, (i think) so okay lang din na maging open tayo with our personal lives? what you think?

Kian Matteo:

mas maganda kung ma finish yung story kung kelan mas inspired tayong gaiwn yun

Aidan Aguirre:

hahahhaa! patay ka sakin pag masyadong matagal...

maybe patay rin ako sayo pag matagal ko matapos...

Kian Matteo:

yeah its ok.. ok lang naman sa akin maging open personally since yun nga.. baka may matutunan pa tayo sa isat isa on the process

Aidan Aguirre:

connection sa #7, para may kaunting background check lang at research sa buhay buhay natin...

Kian Matteo:

Magpatayan tayo!

hahaha

Aidan Aguirre:

nice... hahaha

Kian Matteo:

ok ano yung in line with rule number 7?

Aidan Aguirre:

#8 okay lang i correct ang isat isa sa grammar or errors, kasi ako self confessed na hindi ako technical sa pag susulat eh... lalo na sa english pero nag susulat ako ng english ahhaha!

Kian Matteo:

haha ok lang me too hindi rin ako magaling sa grammar thing...

sakit ko pa nga yung typos mnsan.. kasi hindi rin ako mahilig mag edit

pag nagawa ko na yun na yun

hahaha

Aidan Aguirre:

#9 we should agree on the laguange na gagamitin, and we should be aware sa style ng isat isa para hindi mag taka ung readers na ibang iba ang pag kasulat hehehe...

ako minsan tamad din mag edit... hahaha

Kian Matteo:

ok sige... pero tell you what it will ba a hard time for me kung english gagamitin natin... kailangan kong i memorize ang dictionary niyan!

Aidan Aguirre:

hahaha, sige taglish would be fine...

Kian Matteo:

i will also read again yung wanted:pet lover paraa marefresh ako ng style mo

deal! sa taglish

Aidan Aguirre:

and the last most important part ng rule natin... #10 We can't fall in love with each other...

joke!

feelingero lang ako hahahaha!

erase ung number ten, pero sa story existing yan, i tell you...

Kian Matteo:

hahaha natawa ako sa number ten... ok sabi mo eh.. yes master we can’t fall in love with each other

wahaha kala ko serious

Aidan Aguirre:

So welcome to my world, Mr. Kian Matteo, well pwede naman nating gawin serious yung number 10, we can never tell right?

so that concludes chapter one of our story... hihi

Kian Matteo:

yeah malay mo... malay mo talaga eh!!! wahahaha Alright Mr. Aguire should I say Master Aidan

Aidan Aguirre:

adik di mo ako master ha... so ingat pag pasok and nice meeting you, bigay ko na lang sayo yung draft for your approval bago ko I post.

Kian Matteo:

ok sige sige, salamat, and nice meeting  you too! 

At hindi na sya nagreply, yun na yata ang huling reply nya after our very long conversation.

And on that note nag desisyon nako na pumasok na sa trabaho.

Naisip ko lang habang naglalakad on my way to the office, since walking distance lang ang layo ng trabaho ko, na somehow, iba ang naging idea ko of his personality, ibang iba sa idea ko kasi I always relate him sa mga characters na sinusulat nya.

Pero who knows, first impression lang pa lang naman eh, pwede pa naman magbago yun in the coming days. Sa ngayon kailangan ko muna, mag focus, sa work, work, work!

~*~

It was a very stressful night sa trabaho, ngunit masayang masaya ako dahil natapos na ito, at the same time ay nakausap ko kahapon si idol, Aidan ko, ewan ko ba sa sobrang pag ka excited, ay nag decide ako to go online to check kung may mga messages na bago from him.

Laking gulat ko ng nabasa, “Seryoso kaba rito Aidan?” sa totoo lang hindi ko alam kung ano ang dapat kong maramdaman sa pinaka latest na message nya sakin…

NEXT CHAPTER: 

Chapter 2: The Start-up Challenge

http://boykissesbydane.blogspot.com/2012/11/the-writers-apprentice-chapter-two.html